Ode aan papa aap
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
03 Mei 2014 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
Hallo julle!
Maandag was het tijd voor het echte Afrika, SAFARI! Vroeg uit de (stuisvogel)veren dus en op naar Buffelsfontein. Na zo’n drie kwartier zijn we er nog steeds niet, terwijl het o zo betrouwbare google maps aangaf dat we er zouden moeten zijn. Even navragen dus maar… Een man van het tankstation geeft aan dat het nog héél ver is, nog 60 km. WAT?! Ik geloof ‘m niet echt dus we rijden gewoon aan, maar deze Afrikaan had toch gelijk. Om 9.01 uur precies komen we het nationaal park binnen rijden. Of ja binnen rijden… binnen scheuren, mam heeft met 140 km over de weg gekert om op tijd te komen. Gelukkig mogen we nog mee. Het is een super ervaring!
We staan al meteen neus in neus met twee neushoorns. In de verte zien we ook nog giraffen dus daar gaan we daarna meteen op af. Verder zien we struisvogels en struisvogels en struisvogels (ik kan geen mus meer zien!). Op de rest van de route zien we zebra’s, kudu’s, gnoes, eland-antilopen en nog meer hertachtigen. Nadat onze 4-jarige chauffeur ons naar de cheeta heeft gereden mogen we te voet verder. Nog geen 3 meter staan we van dit prachtbeest af.
De leeuwen maken de 3,5 uur durende tocht af. Geweldig was het!
Nog even snel op naar Green Market Square om wat souvenirs af te dingen en dan op naar de Lion’s head. Vol goede moed beginnen we aan de hike met als doel om de zonsondergang te gaan zien.
Het is niet zo gemakkelijk als we dachten, in tegendeel. We moeten klimmen via rotsen met de afgrond naast ons, zonder dat er iets is afgezet. Piece of cake… uhum. Natuurlijk besluiten we ook nog om de alternatieve route te gaan doen via kettingen en ladders, niet flauw wij als ‘ervaren’ klimmers. Na zo’n 1,5 uur zweten bereiken we de top.
Met een prachtig uitzicht over Kaapstad als gevolg. We besluiten toch maar vóór het donker naar beneden te gaan aangezien we met onze topsurvival-outfit zonder zaklampen niet ver komen. Op ongeveer de helft van de route genieten we van een prachtige zonsondergang.
We zijn nogal gebroken, dus een beetje Thai gaat er wel in.
Dinsdag doen we de raam open: REGEN! Neeeee! Ach ja, vandaag staat toch een bezoek aan de crèche op het programma en op deze manier zien Kayamandi er alleen maar nog ellendiger uit. We brengen eerst Meike naar haar crèche waardoor mam, Anouk en Rik meteen een beeld krijgen een armer deel van Kayamandi. Dan op naar de crèche van Michelle en mij.
Op zoek naar de kinderen… Er zijn er maar 7! Are you kidding me?!
Later komen er nog 4 binnen druppelen dus met een totaal van 11 wordt het een redelijk rustige ochtend. Michelle en ik kunnen lekker chillen want mam, Anouk en Rik gaan met de kinderen in de weer om een ‘truck’ te knutselen. Met z’n allen doen we dansjes en de kinderen vragen meteen om ‘In de maneschijn’ die we uit volle borst meezingen.
Het is een gezellige ochtend en zelfs Rik kan die guitige blikken van de kinderen niet weerstaan. Tijdens het voorlezen is hij als ‘man’ zijnde dan ook veel interessanter dan Michelle en ik met ons verhaal over 4 beren. De teacher doet haar uiterste best, nu er nieuwe gasten zijn. De kinderen mogen zelfs op kleine matrasjes slapen en krijgen een deken. Ach ja, dan slapen ze in ieder geval een middagje wat luxer. Ze zijn ook ontzettend blij met de knutselspullen die mam heeft meegebracht.
Het is een dag van extreme contrasten want voor de middag staat een chocolate and wine tasting gepland. Hoewel dat even raar aan voelt (en toen hadden we nog niks op), is het toch een heerlijke combinatie die wijn en chocolade.
Omdat we nog niet genoeg gehiked hebben, besluiten we woensdag de Tafelberg te gaan beklimmen. En nee, niet via de toeristische route maar via de forse klim van Skeleton George. We beginnen de klim in de botanische tuinen van Kirstenbosch. We hebben geloof ik 3 struiken gezien en dan is de botanische tuin al niet meer interessant. Op naar boven!
Het is een pittige klim over losse rotsen en ladders. Omdat we aan de schaduwzijde van de berg zitten is het super groen, net een jungle. Maar hierdoor zijn de rotsen af en toe ook wat vochtig.
Na zo’n 1,5 uur zijn we boven en daar staan ons de prachtige meertjes van de Tafelberg te wachten. Hier eten we onze lunch op en vervolgens ontdekken we de rest van de ‘Tafel’. Via Nursiry ravine gaat onze klim weer naar beneden. Dit zou de makkelijkere route moeten zijn, nou niet dus.
Het is flink klauteren via de rotsen en een aanslag op de knieën maar het uitzicht over de stad maakt alles weer goed.
Nogal moe na deze klim ploffen we neer in de botanische tuin. Tja, die tuin, wat moeten we daarmee… Oké achter ons laten en op naar Stellenbosch.
Irna en Jo hebben ons een etentje gegeven voor mijn verjaardag. Dus Rik en ik nemen het ervan en gaan typisch Afrikaans eten bij De Volkskombuis. Rik geniet van Varkpens en ik van bobotie, als toetje (ja,ja ook een toetje, kan niet op!) hebben we verschillende kleine Afrikaanse lekkernijen, het is heerlijk! Dankjewel!
Donderdag een ‘relax-dagje’ op Bloubergstrand. Nadat we weer bijna met onze kont in het safaripark zitten omdat we fout rijden, komen we op een of andere manier toch weer terug op de goede weg. Vanaf het strand ligt Kaapstad als een ansichtkaart voor ons. De zee is ijs en ijskoud dus zwemmen gaat ‘m niet worden. Tijdens de lunch komt Anouk in contact met het gedrag van de Afrikaanse meeuw. Ik zie iets vallen en lig helemaal in een deuk, gevolg; ik kan geen woord uitbrengen en Anouk springt ondertussen in het rond en schreeuwt het hele terras bij elkaar. ‘Haal ’t van me af! Haal ’t van me af!’ Als ik eindelijk weer op adem ben en het hele terras ons ondertussen aanstaart, kan ik Anouk bevrijden van haar Afrikaanse vogelpoep ervaring. Omdat we toch echt geen dagje helemaal tot rust kunnen komen besluiten we binnen zo’n anderhalf nog een hike in Jonkershoek te gaan doen, op zoek naar de waterval! We racen het natuurreservaat binnen, zijn binnen 20 minuten bij de waterval, maken snel wat foto’s en racen weer terug om vervolgens om 17.48 de poort uit te rijden (we moesten om 18.00 uur terug zijn…).
Vrijdag gaan we op naar het meest zuid-westelijke puntje van Zuid-Afrika. Eerst een bezoekje aan Cape point, waar we meteen een hartenbeest en kolibrie spotten. We maken veel foto’s maar je kan ook overdrijven, er is een vrouw die van elke traptree en van 6 kanten van een bordje foto’s maakt.
We hebben geluk dat de bussen met Chinezen nog niet bij Cape of good hope zijn aangekomen, dus kunnen we onze super toeristische foto bij het bordje maken. We maken nog een tussenstop bij Buffels bay waar we verwelkomd worden door en baboon (baviaan). Hij komt ons tegemoet en gaat zitten chillen op een bankje. Nadat wij ook bij zijn gekomen, gaan we pinguïns vervelen.
Daar zien we ook nog een zeeleeuw in de verte.
Ik moet jullie even jaloers maken met de overheerlijke chocolade brownie cake met chocoladesaus die we hadden! ’s Avonds skypen we met papa aap. In Nederland gaat alles nog gewoon zijn gangetje, Sneaker is irritant zoals altijd en omdat het een beetje warmer is dan 15 graden gaat de barbecue aan.
Zaterdag is de laatste dag alweer aangebroken… Wat gaat dat snel zeg! Er is nog 1 ding wat we echt moeten doen: SURFEN! Op naar Muizenberg dus! Twee uur lang liggen we in het water en pakken de ene golf na de andere. Nadat ik Anouk een spoedcursus heb gegeven springt zij ook zo op de plank. Heerlijk dit! In Kalksbay rapen we nog wat souvenirs bij elkaar en dan gaan we genieten van ons ‘laatste avondmaal’ bij de Bistro. Een leuke en gezellige afsluiting van deze vakantie/bezoekersweekje. Morgen gaan we op tijd naar ’t vliegveld en dan ga ik daarna verder met de rest van m’n ‘gewone’ leventje in Zuid-Afrika…
En vliegen deze baboons terug naar papa aap.
Zoene en drukkies,
Iris
Maandag was het tijd voor het echte Afrika, SAFARI! Vroeg uit de (stuisvogel)veren dus en op naar Buffelsfontein. Na zo’n drie kwartier zijn we er nog steeds niet, terwijl het o zo betrouwbare google maps aangaf dat we er zouden moeten zijn. Even navragen dus maar… Een man van het tankstation geeft aan dat het nog héél ver is, nog 60 km. WAT?! Ik geloof ‘m niet echt dus we rijden gewoon aan, maar deze Afrikaan had toch gelijk. Om 9.01 uur precies komen we het nationaal park binnen rijden. Of ja binnen rijden… binnen scheuren, mam heeft met 140 km over de weg gekert om op tijd te komen. Gelukkig mogen we nog mee. Het is een super ervaring!
We staan al meteen neus in neus met twee neushoorns. In de verte zien we ook nog giraffen dus daar gaan we daarna meteen op af. Verder zien we struisvogels en struisvogels en struisvogels (ik kan geen mus meer zien!). Op de rest van de route zien we zebra’s, kudu’s, gnoes, eland-antilopen en nog meer hertachtigen. Nadat onze 4-jarige chauffeur ons naar de cheeta heeft gereden mogen we te voet verder. Nog geen 3 meter staan we van dit prachtbeest af.
De leeuwen maken de 3,5 uur durende tocht af. Geweldig was het!
Nog even snel op naar Green Market Square om wat souvenirs af te dingen en dan op naar de Lion’s head. Vol goede moed beginnen we aan de hike met als doel om de zonsondergang te gaan zien.
Het is niet zo gemakkelijk als we dachten, in tegendeel. We moeten klimmen via rotsen met de afgrond naast ons, zonder dat er iets is afgezet. Piece of cake… uhum. Natuurlijk besluiten we ook nog om de alternatieve route te gaan doen via kettingen en ladders, niet flauw wij als ‘ervaren’ klimmers. Na zo’n 1,5 uur zweten bereiken we de top.
Met een prachtig uitzicht over Kaapstad als gevolg. We besluiten toch maar vóór het donker naar beneden te gaan aangezien we met onze topsurvival-outfit zonder zaklampen niet ver komen. Op ongeveer de helft van de route genieten we van een prachtige zonsondergang.
We zijn nogal gebroken, dus een beetje Thai gaat er wel in.
Dinsdag doen we de raam open: REGEN! Neeeee! Ach ja, vandaag staat toch een bezoek aan de crèche op het programma en op deze manier zien Kayamandi er alleen maar nog ellendiger uit. We brengen eerst Meike naar haar crèche waardoor mam, Anouk en Rik meteen een beeld krijgen een armer deel van Kayamandi. Dan op naar de crèche van Michelle en mij.
Op zoek naar de kinderen… Er zijn er maar 7! Are you kidding me?!
Later komen er nog 4 binnen druppelen dus met een totaal van 11 wordt het een redelijk rustige ochtend. Michelle en ik kunnen lekker chillen want mam, Anouk en Rik gaan met de kinderen in de weer om een ‘truck’ te knutselen. Met z’n allen doen we dansjes en de kinderen vragen meteen om ‘In de maneschijn’ die we uit volle borst meezingen.
Het is een gezellige ochtend en zelfs Rik kan die guitige blikken van de kinderen niet weerstaan. Tijdens het voorlezen is hij als ‘man’ zijnde dan ook veel interessanter dan Michelle en ik met ons verhaal over 4 beren. De teacher doet haar uiterste best, nu er nieuwe gasten zijn. De kinderen mogen zelfs op kleine matrasjes slapen en krijgen een deken. Ach ja, dan slapen ze in ieder geval een middagje wat luxer. Ze zijn ook ontzettend blij met de knutselspullen die mam heeft meegebracht.
Het is een dag van extreme contrasten want voor de middag staat een chocolate and wine tasting gepland. Hoewel dat even raar aan voelt (en toen hadden we nog niks op), is het toch een heerlijke combinatie die wijn en chocolade.
Omdat we nog niet genoeg gehiked hebben, besluiten we woensdag de Tafelberg te gaan beklimmen. En nee, niet via de toeristische route maar via de forse klim van Skeleton George. We beginnen de klim in de botanische tuinen van Kirstenbosch. We hebben geloof ik 3 struiken gezien en dan is de botanische tuin al niet meer interessant. Op naar boven!
Het is een pittige klim over losse rotsen en ladders. Omdat we aan de schaduwzijde van de berg zitten is het super groen, net een jungle. Maar hierdoor zijn de rotsen af en toe ook wat vochtig.
Na zo’n 1,5 uur zijn we boven en daar staan ons de prachtige meertjes van de Tafelberg te wachten. Hier eten we onze lunch op en vervolgens ontdekken we de rest van de ‘Tafel’. Via Nursiry ravine gaat onze klim weer naar beneden. Dit zou de makkelijkere route moeten zijn, nou niet dus.
Het is flink klauteren via de rotsen en een aanslag op de knieën maar het uitzicht over de stad maakt alles weer goed.
Nogal moe na deze klim ploffen we neer in de botanische tuin. Tja, die tuin, wat moeten we daarmee… Oké achter ons laten en op naar Stellenbosch.
Irna en Jo hebben ons een etentje gegeven voor mijn verjaardag. Dus Rik en ik nemen het ervan en gaan typisch Afrikaans eten bij De Volkskombuis. Rik geniet van Varkpens en ik van bobotie, als toetje (ja,ja ook een toetje, kan niet op!) hebben we verschillende kleine Afrikaanse lekkernijen, het is heerlijk! Dankjewel!
Donderdag een ‘relax-dagje’ op Bloubergstrand. Nadat we weer bijna met onze kont in het safaripark zitten omdat we fout rijden, komen we op een of andere manier toch weer terug op de goede weg. Vanaf het strand ligt Kaapstad als een ansichtkaart voor ons. De zee is ijs en ijskoud dus zwemmen gaat ‘m niet worden. Tijdens de lunch komt Anouk in contact met het gedrag van de Afrikaanse meeuw. Ik zie iets vallen en lig helemaal in een deuk, gevolg; ik kan geen woord uitbrengen en Anouk springt ondertussen in het rond en schreeuwt het hele terras bij elkaar. ‘Haal ’t van me af! Haal ’t van me af!’ Als ik eindelijk weer op adem ben en het hele terras ons ondertussen aanstaart, kan ik Anouk bevrijden van haar Afrikaanse vogelpoep ervaring. Omdat we toch echt geen dagje helemaal tot rust kunnen komen besluiten we binnen zo’n anderhalf nog een hike in Jonkershoek te gaan doen, op zoek naar de waterval! We racen het natuurreservaat binnen, zijn binnen 20 minuten bij de waterval, maken snel wat foto’s en racen weer terug om vervolgens om 17.48 de poort uit te rijden (we moesten om 18.00 uur terug zijn…).
Vrijdag gaan we op naar het meest zuid-westelijke puntje van Zuid-Afrika. Eerst een bezoekje aan Cape point, waar we meteen een hartenbeest en kolibrie spotten. We maken veel foto’s maar je kan ook overdrijven, er is een vrouw die van elke traptree en van 6 kanten van een bordje foto’s maakt.
We hebben geluk dat de bussen met Chinezen nog niet bij Cape of good hope zijn aangekomen, dus kunnen we onze super toeristische foto bij het bordje maken. We maken nog een tussenstop bij Buffels bay waar we verwelkomd worden door en baboon (baviaan). Hij komt ons tegemoet en gaat zitten chillen op een bankje. Nadat wij ook bij zijn gekomen, gaan we pinguïns vervelen.
Daar zien we ook nog een zeeleeuw in de verte.
Ik moet jullie even jaloers maken met de overheerlijke chocolade brownie cake met chocoladesaus die we hadden! ’s Avonds skypen we met papa aap. In Nederland gaat alles nog gewoon zijn gangetje, Sneaker is irritant zoals altijd en omdat het een beetje warmer is dan 15 graden gaat de barbecue aan.
Zaterdag is de laatste dag alweer aangebroken… Wat gaat dat snel zeg! Er is nog 1 ding wat we echt moeten doen: SURFEN! Op naar Muizenberg dus! Twee uur lang liggen we in het water en pakken de ene golf na de andere. Nadat ik Anouk een spoedcursus heb gegeven springt zij ook zo op de plank. Heerlijk dit! In Kalksbay rapen we nog wat souvenirs bij elkaar en dan gaan we genieten van ons ‘laatste avondmaal’ bij de Bistro. Een leuke en gezellige afsluiting van deze vakantie/bezoekersweekje. Morgen gaan we op tijd naar ’t vliegveld en dan ga ik daarna verder met de rest van m’n ‘gewone’ leventje in Zuid-Afrika…
En vliegen deze baboons terug naar papa aap.
Zoene en drukkies,
Iris
-
03 Mei 2014 - 21:55
Opa En Oma Van Dijk:
Lieve Iris,
Wat hebben jullie samen een geweldige week met elkaar gehad.Veel gezien en meegemaakt,o.a. lekker eten, samen zijn en het mooie weer;hier is het frisser,vandaag was het 15 graden.Geloof maar dat papa aap blij zal zijn zijn vrijgezelle week er op zit.
Iris geniet nog en tot horens,het was weer een mooi verslag!!.
opa en oma xxx -
04 Mei 2014 - 08:37
Toos:
Sterkte bij het afscheid Rik en Iris .Anita en Anouk.Dit was weer een mooi verhaal .Dankjewel. -
04 Mei 2014 - 12:36
Jac En Truus:
Iris!!!
dieen vèt vurhoal weer gelaeze!!! kèi-j gewèldjig, waat dèsze vör de bezeukers haats uutgedâchtj.
haad ze eur auch gezâgdj det oppu toafelbèrrig "die klipoppervlaktes baie glad kan wees,veral als dit nat is, al die trappe is glad en ongelyk en die kinders moeten ten alle tye onder volwassene toezich wees (rick) en gehoorzaam asseblief alle rooi waarskuwingstekens.
vae weite hoast zieeker det dieen bezeuk uut de zieeve provincieën noeets mieer beej ôs kunne akliematiesieere, gewèldjig det vurhoal van dich
groetjes Truus en Jac en^tot ut volgendje vurtelselke. -
04 Mei 2014 - 12:38
Irna:
Gekke Iris, ik schiet iedere keer weer in de lach om jouw verhalen ! Heerlijk verslag weer en supermooie foto's op Facebook !!! Succes weer he meid met de "gewone" draad oppakken, maar dat lukt jou wel. Heel veel liefs, Jo en Irna. -
04 Mei 2014 - 13:57
Helmy En De Bubs:
Ha Iris. Leuk om dit verslag te lezen vanaf een terras in Turkije. Jullie hebben er echt van genoten zo met z'n vieren, zo te lezen. Ik ben ook benieuwd naar de verhalen en foto's van mamma aap. Op dit moment zitten ze in de vlieger naar huis. Ondertussen ben jij ook over de helft van je stage en kun je gaan aftellen. Veel plezier nog! Groetjes uit bewolkt maar wel warm Turkije!
-
04 Mei 2014 - 18:42
Rickske:
Haaaa!
Herstikke leuk um dit allemoal te leaze en fijn um te zeen dejje ut zoeë leuk hetj in Afrika :D
En Anouk; shit happens :P -
04 Mei 2014 - 20:48
Fam. Teeuwen:
Hoi Iris,
Heel leuk om te lezen hoe jullie week samen in sneltreinvaart eruit zag! Een belevenis om jaloers op te worden. Helaas hebben we jullie moeten missen op het verjaardagsfeestje van ons Robje ( morgen trouwens pas echt jarig!), maar dat scheelde toch wel weer een vlaai ;-). Nog een hele fijne tijd daar en prettige voortzetting van het "gewone leventje" weer! Groetjes, Henk, Mieke en de brave neefjes van Laor! -
05 Mei 2014 - 18:09
Pappa Aap:
Hey Ier,
Supervette verhalen weer! Inmiddels zijn de baboons weer veilig thuis en vertellen over hun belevenissen. Geweldige verhalen en waarschijnlijk ook foto's ( die gaan we straks misschien nog wel bekijken). De komende dagen kan ik met de wijn die ik heb gekregen ook een stukje Afrika naar Weert halen (moet toch niet gekker worden). Veel succes met het vervolg van de stage e.d. en tot skypes weer!!!
groetjes ape daddy xxxx -
06 Mei 2014 - 23:23
Olga:
Hallo Iris, heerlijk om al jouw prachtige belevenis te lezen. Het reizen zit vanaf nu denk ik altijd in jou als ik al die spannende en sportieve ervaringen lees. En wat fijn dat mam, Anouk en Rik er zijn geweest en zoveel hebben mogen meebeleven. kun je nog steeds beter surfen dan Rik? ik ben zo benieuwd naar de verhalen in Weert.
Zal vast weer wennen zijn zonder jou, de prachtige omgeving en al het lekkere Afrikaanse eten.
ik hoop dat je weer goed slaapt en met volle teugen verder blijft genieten.
ik geniet van jouw reis-en stageverslagen. Ondanks wat ik lees over hoe het er in de creche aan toe kan gaan. Tot een volgend verslag maar weer.
Akuna matatta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
